Η χρησιμοποίηση του μπαστουνιού στο σύγχρονο σκι
και όπως πάντα, όχι μόνο...
Του Μίλτου Χειμωνίδη προπονητή Αλπικού σκι,
Φεβρουάριος 2019
Για ακούστε την παρακάτω ανάλυση που προσπαθεί να
ανακαλύψει τις διαφορές στην τεχνική προσέγγιση των κορυφαίων:
Marcel
Hirscher vs Henrik Kristoffersen Analysis Slalom Val D'isere
Τι πιάνω πολύ περιληπτικά από αυτό το βίντεο σε σχέση
με τον τρόπο που οι πρωταθλητές χρησιμοποιούν τα μπαστούνια τους:
Ο Hirscher συνεχίζει
ακόμη στα απότομα και δύσκολα σημεία να χρησιμοποιεί τα μπαστούνια του με τον
«παλιό κλασικό τρόπο» (blocking pole plant) για να ξεκινήσει την
μετάβαση…
Σε αντίθεση με τον Kristoffersen, όπου τα χρησιμοποιεί «κλασικά» πολύ πιο
σπάνια και σε διαφορετικό σημείο της μετάβασης των στροφών του, ενώ έχει
ήδη ξεκινήσει την μετάβαση…
Με τον κλασικό τρόπο (blocking pole plant) τα
μπαστούνια «καρφώνονται» στο χιόνι βοηθώντας την μετάβαση, «μπλοκάροντας»
στιγμιαία τον κορμό και σταματώντας την όποια περιστροφή του προς την
κατεύθυνση της στροφής που έχει τελειώσει, βοηθώντας τον να στραφεί
προς την επόμενη στροφή…
Είναι άραγε και εδώ επιλογή διαφορετικού τρόπου
προσέγγισης των αθλητών ή θέμα διαφορετικών ικανοτήτων;
Ο Reilly εδώ αναφέρει πως είναι
πιθανόν να υπάρχει καλύτερη ευκινησία
στην περιοχή της λεκάνης του Hirscher…
Σύμφωνα πάντοτε με την δική αντίληψη, ο Reilly εδώ δεν αναφέρει ποιος είναι ο καινούργιος τρόπος που χρησιμοποιούνται τα
μπαστούνια, όταν βέβαια χρησιμοποιούνται, αφού οι νεότεροι αθλητές δείχνουν πως
δεν τα προτιμούν ή ακόμα και πως αποφεύγουν να «στηρίζονται» σε αυτά!
Θεωρώ ακόμη πως ατυχώς αναφέρει ότι
ο Hirscher κρατάει πιο ψηλά το μέσα χέρι του, αφού απεναντίας, στα
δύσκολα σημεία το κρατάει πολύ χαμηλά (όπως όλοι πλέον…) και το χρησιμοποιεί ως
τρίτο σημείο στήριξης στις στροφές του. http://skibuster.blogspot.com/2014/06/2014-www.html
Πιστεύω πως το μπαστούνι δεν παύει να λειτουργεί
κατά κάποιο τρόπο ως «βοηθητική ρόδα». Οι συνήθειες τελικά πολύ δύσκολα αποβάλλονται και όταν κάποιος έχει εκπαιδευτεί από μικρός και για μεγάλο χρονικό διάστημα σε
κάτι, καλώς ή κακώς, ζορίζεται να λειτουργήσει χωρίς αυτό...
Το κάρφωμα του μπαστουνιού πρέπει να βοηθάει
περισσότερο όταν τα σκι αναγκάζονται να οδηγηθούν με ντεραπάζ/stibot στα
πολύ δύσκολα και απότομα σημεία και χρησιμοποιείται πλέον μόνο εκεί και βέβαια
όχι καθολικά.
Το
«κλασικό» όμως blocking pole plant τείνει προς εξαφάνιση και
έχει αρχίσει να αντικαθίσταται από το pole tap (έτσι
το ονομάζω εγώ αφού δεν γνωρίζω εάν υπάρχει άλλη επίσημη ονομασία και σας
παρακαλώ ενημερώστε με και εμένα εάν γνωρίζετε κάτι περισσότερο για να γράφω λιγότερες ανακρίβειες).
Παρατηρήστε:
Σήμερα, όλοι αυτοί που δεν χρησιμοποιούν «κλασικά» τα
μπαστούνια τους, κάνουν ένα στιγμιαίο ακούμπημα/χτύπημα του μπαστουνιού στο
χιόνι, ένα «tapping», χωρίς να τα καρφώνουν. Δείχνουν σαν να τα χρησιμοποιούν περισσότερο όπως ο σχοινοβάτης χρησιμοποιεί το ραβδί του ή ακόμα
καλύτερα ως «κεραίες» που βοηθούν στην καλύτερη αίσθηση της
πίστας. Αυτή η κίνηση φαίνεται πως τους δίνει απλά
«ρυθμό»…
Η διαφορά των δυο διαφορετικών τρόπων, σε γρήγορη
κίνηση, διακρίνεται πιο εύκολα στον κλασικό, παρατηρώντας τον κραδασμό που
μεταφέρεται στην παλάμη του χεριού από την στιγμιαία στήριξη στο μπαστούνι, ενώ
με τον καινούργιο τρόπο η παλάμη παραμένει ήσυχη και σχετικά σταθερή, χωρίς
ταλάντωση.
Αυτό το «tapping» στην επιφάνεια του χιονιού συμβαίνει
ακόμα και περισσότερες από μια φορές στην ίδια στροφή, υποθέτω ανάλογα με
την διάρκεια της και ιδιαίτερα στο γιγαντιαίο.
Για τσεκάρετε και ψάξτε για αυτή την κίνηση σε
οποιοδήποτε σύγχρονο βίντεο και στο γιγαντιαίο μήπως και κάνω κάποια λάθος
εκτίμηση, και φυσικά μπορείτε στο τέλος να αφήσετε τα σχόλιά σας…
Παραμένει άραγε απαραίτητο το κάρφωμα του μπαστουνιού
με τα σύγχρονα πολύ πιο «γρήγορα» και πιο πολύ πιο ευέλικτα πέδιλα ή το
χρησιμοποιούν ακόμα αυτοί που το διδάχτηκαν επίμονα από τους προπονητές τους;
Είναι λέτε εύκολο πλέον να καρφωθεί το μπαστούνι σε
πίστα που έχει υποστεί «έγχυση» νερού και έχει γίνει τσιμέντο ή καλύτερα,
παγοδρόμιο;
Σήμερα, οι περισσότεροι αθλητές αντισταθμίζουν
την υποβοήθηση του μπαστουνιού, χρησιμοποιώντας απλά το δυναμικό «άνοιγμα» του
πρώην έξω χεριού προς την κατεύθυνση της επερχόμενης στροφής («μοντέρνα
τεχνική»;), εκτελώντας αυτή την κίνηση ως αντιστάθμισμα της παλιάς, που
φαίνεται να τους βοηθάει εξίσου καλά στο να σταματήσουν την
περιστροφή του σώματος προς την στροφή που τελειώνει.
Αυτή η επιδέξια κίνηση του χεριού απαιτεί έναν πολύ
δυνατό «πυρήνα» που θα έχει την ικανότητα να κρατήσει σταθερό τον κορμό και
φυσικά και την ανάλογη δύναμη σταθεροποίησης ολόκληρου του επάνω μέρος του
σώματος.
Κάποτε οι αθλητές του σκι δίνανε βάση στην εκγύμναση
των ποδιών τους, όπως κάνανε και οι ποδοσφαιριστές, ενώ σήμερα γυμνάζουν
αρμονικά ολόκληρο το σώμα τους και σε όλη την διάρκεια της σεζόν, με συνέπεια να είναι όλο
τους το κορμί super fit, ως ολοκληρωμένοι αθλητές…
Το σώμα του αθλητή θα πρέπει να μπορεί να αντισταθεί
στις τεράστιες αναλογικά δυνάμεις που αναπτύσσονται κατά την διάρκεια μικρής
ακτίνας στροφών ακόμα και χωρίς την βοήθεια του μπαστουνιού.
Υποθέτω πως το tapping του μπαστουνιού στο
χιόνι, το δυναμικό άνοιγμα του χεριού τους ή την κίνηση της μύτης του
μπαστουνιού που απλά κινείται από μπρος προς τα πίσω, κάποιοι το
αντιλαμβάνονται γενικότερα ως το κλασικό «χτύπημα»…
Παρατηρήστε λοιπόν έναν από τους πιο
αντιπροσωπευτικούς αθλητές του μοντέρνου τρόπου χρησιμοποίησης (ή μη) του
μπαστουνιού, του τρόπου που έκανα την απόπειρα να σας περιγράψω με λόγια (τα
οποία είναι πολύ φτωχά για να περιγράψουν τέτοιες σύνθετες κινήσεις), και δείτε
με «άλλα μάτια» τον τρόπο που χρησιμοποιεί τα μπαστούνια του ο πιτσιρικάς πρωταθλητής Clement Noel (21
ετών, 1.91 εκ. 83 κιλά) για να διαπιστώσετε και από μόνοι σας προς τα πού
βαδίζει το θέμα μας.
Clement Noel Kitzbuhel SL 2019 2nd run:
Ή εδώ, στο Wengen που επίσης το κέρδισε:
Με μια πολύ γρήγορη ματιά, ο Noel δείχνει
πως κρατάει πιο κλειστά τα πέδιλα σε σχέση με τους περισσότερους ανταγωνιστές
του, ενώ πολύ πιο σπάνια αναγκάζεται να τα «διαχωρίζει». Καταφέρνει να εκτελεί
πολύ «κλειστές γραμμές», ενώ διατηρεί περισσότερο την λεκάνη του προς την
κατεύθυνση της στροφής -και όχι αντίθετα («counter»)- ως κλασικός εκπρόσωπος
της «γαλλικής σχολής». Κρατάει πάρα πολύ σταθερό (οριζόντιο) τον άξονα των ώμων
του χωρίς να του δίνει ιδιαίτερη κλίση. Βέβαια, δεν φαίνεται να χρησιμοποιεί τα
μπαστούνια του για υποστήριξη ακόμα και στα πολύ δύσκολα σημεία της πίστας,
ούτε καν στα σημεία που κάνει κάποιο λάθος και έχει χαλάσει την γραμμή
του…
Εν αντιθέσει με τον μεγαλύτερο ηλικιακά Hirscher
που όπως είδαμε ακόμα υποστηρίζεται από τα μπαστούνια του (αποτελεσματικός!),
τον οποίο όμως ο πιτσιρικάς έχει αρχίσει να πλέον να κερδίζει, όταν βέβαια
τερματίζει σωστά…
Τροφή για σκέψη:
Φαντάσου πως προσπαθείς να κάνεις μια γρήγορη αλλαγή
κατεύθυνσης, τρέχοντας με μεγάλη ταχύτητα σε μια κατηφορική πλαγιά ανάμεσα σε
δέντρα, και πως αρπάζεις ένα κλαδί με το «μέσα χέρι» σου στην προσπάθειά σου να
πάρεις κάποια στροφή… Κάπως έτσι φαίνεται πως λειτουργεί το χτύπημα του
μπαστουνιού με τον κλασικό τρόπο…
Εάν όμως δεν υπάρχει κλαδί διαθέσιμο την στιγμή που το
χρειάζεσαι, ή όταν δεν προλαβαίνεις να σηκώσεις το χέρι σου για να το
γραπώσεις, τι διαφορετικό θα πρέπει να κάνεις με το σώμα σου για να αντισταθείς
στις φυγόκεντρες δυνάμεις και να καταφέρεις να αλλάξεις κατεύθυνση χωρίς
υποστήριξη; Το ικανό σώμα θα καταφέρει να βρει την λύση, ο «παππούς» μάλλον θα
φύγει ευθεία, χε…
 |
τα μπαστούνια μας είναι απολύτως χρήσιμα!
|
Extras:
Παρατηρούμε ακόμα στο πρωταρχικό βίντεο πως ο κορμός
του Hirscher είναι πιο όρθιος από του Kristoffersen, όπως
άλλωστε είναι και η πιο μοντέρνα τάση στο σλάλομ, αλλά αυτό θα έπρεπε να
αποτελέσει άλλο θέμα ανάλυσης…
Θα ήθελα μόνο να παρατηρήσω εδώ πως η μπότα σύμφωνα με το
κέντρο ισορροπίας στα αγωνιστικά πέδιλα σλάλομ, μάλλον έχει αλλάξει θέση.
Αυτό συμβαίνει σίγουρα
στα Fischer RC4 Worldcup SL 1,65 που προσωπικά
γνωρίζω εδώ και χρόνια, στα οποία τελευταία το μοντάρισμα των μποτών
μεταφέρθηκε περί τα 3-4 εκατοστά πιο μπροστά, στο Νο μπότας 26,5.
Τι συμβαίνει με τις άλλες εταιρίες σκι; Έχουν άραγε
και οι υπόλοιπες αλλάξει την θέση μονταρίσματος της μπότας; Για ψάξτε το λίγο!
Μήπως οι καινούργιοι ταλαντούχοι «testers» αθλητές
καθοδήγησαν τις εταιρίες προς μια τέτοια αλλαγή ώστε να βοηθηθούν περισσότερο
μέσα από μια τέτοια ρύθμιση;…
Στο σλάλομ, θεωρητικά πάντοτε, έχουν ένα πλεονέκτημα
οι ψηλότεροι αθλητές. Λόγω του ύψους τους και του γεγονότος πως όλων τα πέδιλα
μπορούν να περάσουν εξίσου κοντά στο καλάμι της πόρτας (τόσο κοντά όσο να μην
την «καβαλήσουν»), το κέντρο βάρους τους έχει την δυνατότητα να εκτελεί
μικρότερη πορεία/γραμμή στην πίστα.
Επίσης, το μεγαλύτερο σωματικό βάρος τούς δίνει ακόμα
ένα σημαντικό πλεονέκτημα αφού μπορούν να απομακρύνουν ευκολότερα το καλάμι της
πόρτας, υπερνικώντας ευκολότερα την αντίστασή της…
Ramon
Zenhäusern 26 ετών, 2 μέτρα ύψος και 95 κιλά
Στην πράξη βέβαια θα πρέπει καταφέρουν να αποδείξουν
το πλεονέκτημά τους, εκτελώντας καλύτερα ή εξίσου καλά με τους λιγότερο
εύσωμους όλα τα υπόλοιπα στοιχεία που απαιτούνται για να εκμεταλλευτούν σωστά
την βαρύτητα, προς όφελός τους… https://skibuster.blogspot.com/2019/01/marcel-hirscher-vs-ted-ligety-gs-2019.html
Εν αντιθέσει με το γιγαντιαίο όπου, επίσης θεωρητικά,
οι πιο ψηλοί θα πρέπει να περάσουν τα πέδιλα λίγο πιο μακριά από την πόρτα για
να μην τσακιστούν επάνω της και έτσι να διανύσουν λίγο μεγαλύτερη απόσταση μέσα
στην χάραξη σε σχέση με τους κοντύτερους. Αλλά ακόμα και στην ελεύθερη κατάβαση
όπου το βάρος και η βαρύτητα μετράει πολύ περισσότερο, έχουμε παραδείγματα
ικανότατων μικρόσωμων αθλητών που ξεπέρασαν τους γίγαντες (Daron Ralves…).
Ο μικροσκοπικός γίγαντας Albert Popov είναι και αυτός 21 ετών, αλλά μόλις 1.64 εκ.
(όσο δηλαδή και τα σκι του σλάλομ!) και 73
κιλά.
Είναι αξιοθαύμαστο το πώς καταφέρνει να διακρίνεται σε
αγώνισμα που απαιτεί και σωματικά προσόντα, παλεύοντας απέναντι σε θηρία!
Παρεμπιπτόντως, ο Albert εν αντιθέσει με
τους αθλητές της ηλικίας του έχει στιγμές που ακόμα χρησιμοποιεί τα μπαστούνια
του και με τον κλασικό τρόπο, ειδικότερα με το αριστερό του χέρι…
Το κατεστημένο σε οποιονδήποτε χώρο καλά κρατεί και
φυσικά ο χώρος μας δεν αποτελεί εξαίρεση. Οι παλιοί που συνήθως διοικούν και
παίρνουν τις τελικές αποφάσεις, ζορίζονται να αντιληφθούν ή να αποδεχτούν τις
εξελίξεις.
Οι καλύτερες σχολές σκι του κόσμου επιμένουν να
διδάσκουν και να απαιτούν (εκτός φυσικά του μπαστουνιού) ακόμα και σε top level skiers την
προς τα επάνω κίνηση στην μετάβαση, το περίφημο ( φτάνει πια ήμαρτον!) πάνω-κάτω!
(και μετά εγώ φρικάρω που κάποιοι το διδάσκουν ακόμη στους αθλητές τους στην
χώρα μας...)
Ακόμα και ο εκπληκτικός επαγγελματίας προπονητής J.F. Beaulieu που κάνει τέλειο μοντέρνο σκι https://www.youtube.com/user/jfbeaulieu96548276/videos , όταν συμμετέχει στα interski εκτελεί την μετάβαση με τον
«παλιό καλό τρόπο», δηλαδή με κίνηση προς τα επάνω!
Γιατί βρε αδερφέ;
Γίνομαι κουραστικός, αλλά εάν δεν το διαβάσατε με
προσοχή, αξίζει τον κόπο σας: http://skibuster.blogspot.com/2015/01/2015.html
Δείτε και το παρακάτω βίντεο ως ένα ακόμα παράδειγμα
για το πώς θα μπορούσαμε να αναλύσουμε τους αθλητές μας, άσχετα με την
παλαιότητά του ή εάν τελικά ο τύπος έχει απόλυτο δίκιο σε αυτά που παρατηρεί:
Τον καιρό εκείνο η Anna ήταν βέβαια η
καλύτερη...
Ενδιαφέρουσα άποψη από έναν ειδικό:
Paul
Lorenz HOW TO CARVE | Tips to
get your hip on the snow:
Αφιερωμένο στον πρώην αθλητή μου και πλέον
διπλωματούχο προπονητή Alex που βρίσκεται στο κρεβάτι του πόνου του
με το πόδι ψηλά, και κατά συνέπεια με πολύ ελεύθερο χρόνο να σκεφτεί το μέλλον!
Επίλογος!
Για όσους κατάφεραν να φτάσουν ως το τέλος, που
σημαίνει πως μάλλον ενδιαφέρονται για το αντικείμενο, συνεχίζω:
Δεν είχα σκοπό να γράψω στο παρόν τα παρακάτω, αλλά οφείλω
να το κάνω μετά από το τηλεφώνημα που δέχτηκα χτες από ένα φίλο μου από Θεσ/νίκη,
ο οποίος ασχολείται χρόνια με το σπορ και μου δήλωσε πως πλέον ζορίζεται να βγάλει
νόημα από αυτά που γράφω.
Σε συνάρτηση και με το άλλο φιλαράκι μου και πρώην
αθλητή μου που συνεχίζει τις σπουδές του στην Αμερική και με ρώτησε στα ίσια γιατί τα γράφω όλα αυτά...
Ζορίζομαι πάρα πολλές ημέρες για να καταφέρω να
εκφράσω όσο γίνεται πιο κατανοητά αυτά που έχω κατά νου, μπορεί όμως και να μην
τα καταφέρνω και πολύ σωστά τελικά…
Αγαπητοί μου φίλοι, όσα περισσότερα κομματάκια από το
πολύπλοκο παζλ του Αλπικού σκι καταφέρνουμε να αναγνωρίζουμε, τόσο περισσότερο
παρατηρούμε πράγματα που ούτε καν μας περνούσαν πριν από το μυαλό.
Συγχρόνως, γινόμαστε ακόμη πιο σίγουροι για τις
τεχνικές μας επιλογές και μπορούμε με μεγαλύτερη ασφάλεια να κρίνουμε τις
αντιφατικές διδασκαλίες που κυκλοφορούν στον χώρο μας, διαπιστώνοντας εάν έχουν
τουλάχιστον κάποιο λογικό υπόβαθρο και δεν είναι απλά θεωρίες που έχει
βγάλει κάποιος μέσα από το κεφάλι του…
Όλες οι αναζητήσεις, οι παρατηρήσεις και οι σκέψεις
μου από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα να γράφω, είχαν στόχο να πάει ακόμη ένα
βήμα μπροστά και να αναπτυχθεί περισσότερο το άθλημα στην χώρα μας.
Αναφέρομαι βασικά στο Αλπικό σκι ως άθλημα του και όχι
ως χόμπι. Απευθύνομαι βασικά σε αυτούς που ασχολούνται με το αγωνιστικό σκι στην
χώρα μας και όχι σε αυτούς που δουλεύουν σε τουριστικές σχολές και απευθύνονται
σε ερασιτέχνες, εκτός και εάν κάποιος ερασιτέχνης (ως εραστής της τέχνης)
έχει την απαίτηση (που το εύχομαι!) να μάθει να κάνει σκι σαν
αθλητής ή γουστάρει να κατανοεί περισσότερα από το άθλημα, ακόμη και
ως θεατής του μέσω της τηλεόρασης. Περί ορέξεως!
Απευθύνομαι σίγουρα σε αυτούς που έχουν πιο μεγάλες απαιτήσεις
από το άθλημα, αφού θεωρώ πως όσα περισσότερα γνωρίζεις και κατανοείς από το
αντικείμενο, τόσο περισσότερες απαιτήσεις θα πρέπει να έχεις από αυτό.
Απευθύνομαι ίσως και στους κηδεμόνες που έχουν την
καύλα να ασχοληθούν λίγο περισσότερο και να καταφέρουν να ξεκαθαρίσουν επιτέλους
την θολή εικόνα που τους παρουσιάζεται, ώστε να ψάξουν να βρουν πιο κατάλληλους
προπονητές για τα παιδιά τους ή στους γονείς/προπονητές που θα βρουν το
κουράγιο να ομολογήσουν στον εαυτό τους:
–ρε αδερφέ, προτιμώ να διδάξει σκι στο παιδί μου
κάποιος που σπούδασε και μελετάει το αντικείμενο και το γνωρίζει σίγουρα καλύτερα
από εμένα, αφού μπούχτισα πια με το να προσπαθούμε με τον ίδιο (περίπου) τρόπο
να πετύχουμε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα…
Δεν προσφέρω σε καμιά περίπτωση fast food
και σίγουρα δεν γράφω για κάτι που μπορεί να διαβαστεί εύκολα από κινητό
τηλέφωνο, την μοναδική ίσως για κάποιους στιγμή χαλάρωσης, στην τουαλέτα.
Χρειάζεστε σίγουρα υπολογιστή, έρωτα για το
αντικείμενο και διαθέσιμο χρόνο.
Και συχνά πυκνά να ξαναγυρίζετε από την
αρχή...
Δεν προτείνω εύκολες λύσεις ούτε φυσικά τυφλοσούρτες
για να ακολουθήσετε. Δεν γνωρίζω καμιά μαγική συνταγή, ούτε παρακάμψεις για το
τελικό αποτέλεσμα. Προσπαθώ να προσεγγίζω το θέμα τουλάχιστον με επιστημονικό τρόπο σκέψης, αφού δεν είμαι
επιστήμονας στην πράξη, αλλά γνωρίζω πως η σπίθα της επιστήμης ήταν πάντοτε η
ανασφάλεια ως προς τις πεποιθήσεις και των «κοινώς αποδεκτών» γνώσεων...
Επιζητώ και ενημέρωση για αυτά που δεν γνωρίζω ή που
έχω κάνει λάθος εκτίμηση ή ίσως παρερμήνευσα!
Δεν μου αρέσει καθόλου όταν ακούω από τους φίλους μου:
-μπράβο Μίλτο, πολύ ωραίο το άρθρο σου!
Αφού ξέρω πως δεν κάνω κάποια τέχνη που μπορεί και να
είναι όμορφη...
Στο τέλος, αποδέχομαι τα σχόλια που όλοι μπορούν να
γράψουν και όλοι να τα διαβάσουν, χωρίς λογοκρισία και φυσικά και ανώνυμα! Μέχρι
στιγμής, τζίφος…
Θα γούσταρα φυσικά τα σχόλια να γίνονται από
αυτούς που πραγματικά ασχολούνται με το άθλημα,
ιδιαιτέρα τους επαγγελματίες, όπως και το να ήμουν ακόμη νέος, όμορφος, γαμάτος
και φυσικά και παγκόσμιος πρωταθλητής του σκι, χε...
Προσπαθώ ακόμη στα δύσκολα να θυμάμαι (αφού στην πορεία μου κάποιες φορές φαίνεται πως το ξέχασα), πως ασχολήθηκα με την προπονητική για να καταφέρω να προσφέρω στα παιδιά μου όλα αυτά που οι δικοί μου προπονητές, κάποιας άλλης εποχής, δεν κατάφεραν να μου μεταφέρουν και πως δεν ξεκίνησα αυτή την δουλειά ούτε για την "δόξα", ούτε και για το χρήμα...
Εάν θέλεις να πας γρήγορα πήγαινε μόνος σου, εάν όμως θέλεις να φτάσεις
μακριά, πήγαινε με παρέα!
Παίδες δυστυχώς κάποιος ψηλός μας λείπει!
Η συνέχεια στο επόμενο
Του Μίλτου Χειμωνίδη προπονητή Αλπικού σκι,
Φεβρουάριος 2019
miltos.thethiti@gmail.com
