Τεχνικές παρατηρήσεις
και αναζητήσεις…
Του
Μίλτου Χειμωνίδη, προπονητή Αλπικού σκι
Ιανουάριος
2018
Στο
Αλπικό σκι, τα συμπεράσματα για την
επίδοση των αθλητών στους αγώνες -αλλά και στις προπονήσεις- γίνονται αναγκαστικά μέσω σύγκρισης.
Κανένας προπονητής, υποθέτω, όσο έμπειρος και να είναι, δεν μπορεί να πει με
σιγουριά εάν η διαδρομή και η επίδοση του αθλητή του είναι π.χ. άριστη ή απλώς
καλή, εάν δεν περιμένει να δει και τις διαδρομές των υπολοίπων ώστε να τις
συγκρίνει. Θα πρέπει πρώτα να διαπιστώσει εάν υπάρχει κάποιος άλλος που θα
καταφέρει να βγάλει την διαδρομή γρηγορότερα και άρα «σωστότερα». Έχοντας αυτό
κατά νου, θα βοηθήσει πάρα πολύ τον προπονητή ένα καλό βίντεο των αθλητών εν
ώρα δράσης, εφόσον λόγω της συνθετότητας και της ταχύτητας της κίνησης, καθώς
και της απόστασης από το αντικείμενο, μόνο με γυμνούς οφθαλμούς είναι πάρα πολύ
δύσκολο να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα.
Δείτε:
Δείτε:
Bernadette Schild
Επιπλέον, μπορεί να εκτιμούμε ότι
κάποιος συγκεκριμένος αθλητής κατέχει τα απαραίτητα τεχνικά στοιχεία για να
αριστεύσει, αλλά ίσως διαψευσθούμε βλέποντας κάποιον άλλο να καταφέρνει καλύτερο
χρόνο, παρόλο που πέρασε τις πόρτες με διαφορετικό τρόπο, ο οποίος μπορεί και
να μην συμφωνεί με την αισθητική μας. Αυτό ίσως είναι ένα καλό σημάδι πως είναι
καιρός να ξεκινήσουμε να αναθεωρούμε κάποιες από τις απόψεις μας. Δεν χάλασε
και ο κόσμος, βρε αδερφέ αν κάπου έχουμε κάνει λάθος στις εκτιμήσεις μας,
αρκεί να έχουμε την καλή διάθεση να επανεκτιμήσουμε την κατάσταση…
Οι
παρατηρήσεις που κάνουν τα δικά μου
μάτια σήμερα στα τεχνικά στοιχεία των κορυφαίων αθλητών που καταφέρνουν να
κερδίζουν αγώνες ή τουλάχιστον να ανεβαίνουν στο βάθρο (αφού η φοβερή δουλειά
που έχει γίνει για να υποστηρίξει όλα αυτά τα στοιχεία και τις ικανότητές, απλά
συμπεραίνεται…), και σε αντίθεση με αυτούς που απλά προσπαθούν να τους
προλάβουν στον χρόνο, είναι σε γενικές γραμμές οι εξής:
Οι
κορυφαίοι αθλητές:
1.
Κάνουν
την πίστα να φαίνεται πιο εύκολη και δείχνουν σαν να μην ζορίζονται και τόσο!
2.
Προσαρμόζουν
την τεχνική τους και καταφέρνουν να αποδίδουν εξίσου καλά σε όλες τις συνθήκες
χιονιού, σε όλες τις κλίσεις και σε όλες τις πίστες!
3.
Φαίνεται
πως δίνουν μεγαλύτερες κλίσεις στο σώμα τους. Ο άξονας των ώμων τους φαίνεται
να παίρνει μεγαλύτερη κλίση (θυμηθείτε: http://skibuster.blogspot.gr/2017/01/2017-felix-neureuther.html ), σε συνδυασμό
πάντοτε με το «σπάσιμο» στις βασικές αρθρώσεις και αυτή τους η κλίση
διατηρείται λίγο περισσότερο κατά τη διάρκεια της στροφής, πριν ξεκινήσουν την
επόμενη μετάβαση …
HIRSCHER Marcel
4.
Πραγματοποιούν
μικρότερη «γραμμή» κατά τη διαδρομή τους, με το κέντρο βάρους του σώματός τους
να διανύει τελικά μικρότερη απόσταση, και αυτό συνήθως έχει αντίκτυπο στον
χρόνο τους…
5.
Καταφέρνουν
να εκτελούν μικρότερης ακτίνας στροφές (χωρίς όμως περισσότερο ντεραπάζ) και να
ασκούν την «πίεση» μπροστά και την επιβάρυνση στα πέδιλα σε λιγότερο χρονικό
διάστημα… (για μπείτε:
6.
Εκτελούν
τις στροφές τους κρατώντας πιο «κλειστά» τα πόδια τους…
GROSS
Stefano
7.
Τα
πέδιλά τους σπάνια αναγκάζονται να «διαχωριστούν» για να διορθώσουν τη γραμμή
τους…
8.
Φέρνουν
στην ίδια περίπου γωνία («γωνιάζουν») και
τα δυο τους πέδιλα, όπως και τα γόνατα και τα σκι τους δείχνουν να
λειτουργούν περισσότερο ως «μονάδα». Ποιος να είναι άραγε ο λόγος να
επιδιώκουμε να γωνιάσουμε εξίσου και το μέσα σκι, εάν δεν είναι λειτουργικός ο ρόλος του;
Στο άθλημά μας σίγουρα δεν βραβεύεται ο πιο
ωραίος! Οπότε:
9.
Φαίνεται
σαν να χρησιμοποιούν λίγο περισσότερο το «μέσα πόδι» τους, παρατηρώντας το
πόσο, αλλά και σε ποιο στάδιο της στροφής το μέσα πέδιλο παίρνει ανάποδη καμάρα
(reverse camber) λόγω της
επιβάρυνσης που δέχεται, όπως αυτό διακρίνεται εμφανώς στα αργής κίνησης
βίντεο…
10.
Χρησιμοποιούν
συχνά το μέσα τους χέρι για περαιτέρω στήριξη, «σέρνοντάς» το στο χιόνι στα
δύσκολα σημεία…
Τα φετινά αποτελέσματα των κορυφαίων αθλητών μας είναι πράγματι πολύ ευοίωνα, γεγονός που είχε αρκετά χρόνια να συμβεί! Σίγουρα, έπαιξε τον ρόλο της και η οικονομική βοήθεια από την Ολυμπιακή Επιτροπή, αλλά βεβαίως και είδαμε τα αποτελέσματα της καλής δουλειάς που έγινε τα τελευταία χρόνια, με πολλές προπονήσεις επιτέλους και στα χιόνια.
Θα μπορέσει όμως άραγε να συνεχιστεί αυτή η εξέλιξη και αυτή η πρόοδος μετά την Ολυμπιάδα της Κορέας; Είναι μόνο το οικονομικό ζήτημα που αν λυθεί θα μας επιτρέψει να είμαστε ανταγωνιστικοί στα Βαλκάνια; Είμαστε και προπονητικά στον σωστό δρόμο; Γιατί άραγε τα πιτσιρίκια τα Βουλγαράκια της πρώτης χρονιάς ΑΓΕΝ, που έχουν κάνει ελάχιστη σε σχέση με εμάς προετοιμασία στο χιόνι να είναι τόσο κοντά στους κορυφαίους μας αθλητές και να τους πλησιάζουν επικίνδυνα; Κάνουν τελικά κάτι καλύτερα από εμάς;
Ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν, καθόλου εύκολα…
Με όλη την καλή διάθεση από μέρους μου, χωρίς την πρόθεση να προσβάλω κανέναν απολύτως ή να απαξιώσω την αποτελεσματικότητά του, χωρίς φυσικά να είμαι σίγουρος για τις απαντήσεις, θα προσπαθήσω, κάνοντας απλά παρατηρήσεις από ασφαλή απόσταση και «έξω από τον χορό», να δώσω ερεθίσματα για περαιτέρω αναζητήσεις, εκφράζοντας την υποκειμενική μου άποψη, μέσα από το δικό μου πρίσμα…
Θεωρώ πως αυτό που μετράει περισσότερο στην αποτελεσματικότητα της δουλειάς μας δεν είναι τόσο εάν οι γνώσεις μας είναι περισσότερες από τις ελλείψεις μας, δηλαδή τα στοιχεία που δεν γνωρίζουμε να διδάξουμε (και πώς να γνωρίζεις το τι δεν γνωρίζεις;), όσο το να προσέχουμε τελικά να μην διδάσκουμε πράγματα που μπορούν να γίνουν τροχοπέδη στη συνέχεια, ώστε να μην έρθει η στιγμή που οι διδασκαλίες μας θα οδηγήσουν σε «πλατό» της απόδοσης των αθλητών μας.
Οι Καναδοί θεωρούν πως οποιαδήποτε αλλαγή στο άθλημα χρειάζεται τουλάχιστον 20 χρόνια για να καταφέρει να περάσει από το κορυφαίο επίπεδο του World Cup και να φτάσει να γίνει τελικά αποδεκτή από την ευρύτερη προπονητική κοινότητα.
Φαίνεται πως αυτοί που βάζουν φρένο στις εξελίξεις είμαστε εμείς οι προπονητές, εμείς που θεωρητικά θα έπρεπε να αναζητούμε την καινοτομία. Εμείς φαίνεται πως είμαστε αυτοί που δεν έχουμε το «κουράγιο» να κάνουμε update στις γνώσεις μας και έχουμε μάθει να επαφιόμαστε στα «γνωστά» και στα κεκτημένα…
Εξάλλου, όχι μόνο δεν προτρέπουμε τους αθλητές μας να δοκιμάσουν καινούργια τεχνικά στοιχεία, αλλά όταν δούμε κάποιον να προσπαθεί να κάνει κάτι διαφορετικό από τα «κοινώς αποδεκτά» του το απαγορεύουμε ή ακόμα και τον χλευάζουμε…
Κατ
αρχάς ας εξετάσουμε τον ρόλο που παίζει η κλίση του άξονα των ώμων.
Όλοι
μας το γνωρίζουμε και προφανώς και διδάσκουμε το σωστό αλλά και πολύ γενικό
δόγμα του «σταθεροί οι ώμοι». (Για ακούστε: https://www.youtube.com/watch?v=BqTJ1PPlZ9c&t=107s
)
Όταν
παρατηρήσουμε κάποιον να γέρνει «μέσα» τους ώμους του, θεωρούμε πως σίγουρα
«πατάει στο μέσα πόδι», χμμμμμ…
Όταν
ο άξονας των ώμων «πέφτει μέσα» στην στροφή, αναγκάζει το σώμα να τον
ακολουθήσει σαν «εκκρεμές». Αυτό είναι πολύ χρήσιμο όταν γίνει με τον σωστό τρόπο, αφού βοηθάει στη πιο
γρήγορη και ομαλή εισαγωγή της καινούργιας στροφής. Στη συνέχειά της μπορεί και
να μην είναι τόσο βολικό για όλους και φαίνεται πως εξαρτάται και από την
«τέχνη» του εκάστοτε σκιέρ. Το πόσο αυτή η μέθοδος φέρνει αποτέλεσμα θα πρέπει
να το ψάξουμε περισσότερο. Φαίνεται όμως πως βοηθάει και για τη μικρότερη
πορεία/γραμμή του Κέντρου Βάρους Σώματος (ΚΒΣ) στη διαδρομή. Το θέλουμε αυτό;…
Όταν
διατηρείται οριζόντιος ο άξονας αυτός, βοηθάει στο να επιβαρυνθεί μάλλον
νωρίτερα και ευκολότερα το έξω σκι. Αυτό προσδίδει κάποια επιπλέον «σταθερότητα» και ίσως
μεγαλύτερη σιγουριά στην κατάβαση. Είναι όμως άραγε αυτό και μόνο το
ζητούμενο;…
 |
| KHOROSHILOF Alexander |
Τι
να συμβαίνει όμως όταν ο άξονας των ώμων δεν παραμένει καν οριζόντιος, αλλά
αρχίζει πολύ νωρίς, πριν καν την φάση της επιβάρυνσης, και παίρνει κλίση προς
τα «έξω» και προς το έξω πόδι;...
Τότε
ναι μεν το βάρος έρχεται μάλλον ολοκληρωτικά στο έξω πόδι, αλλά αυτό δεν
βοηθάει στην συνολική κλίση του σώματος, που είναι απαραίτητο συστατικό της ταχύτητας
και των δυνάμεων που προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε προς όφελός μας, ούτε
φυσικά και στη μικρότερη δυνατή «γραμμή» στην πίστα.
Αυτό
φέρνει στο μυαλό την περίφημη άσκηση «αεροπλανάκι», που θεωρώ πως όταν
χρησιμοποιηθεί περισσότερο από όσο χρειάζεται ή σε φάσεις που δεν χρειάζεται
πλέον, «καταστρέφει» κόσμο…
Ας
δούμε λοιπόν στατιστικά ποιοι από τους αθλητές της πρώτης γκρούπας στο σλάλομ
(εκεί που εντελώς θεωρητικά θεωρούμε πως υπάρχει λιγότερος χρόνος για αυτό…)
δίνουν κλίση στους ώμους τους «μέσα», και ας προσπαθήσουμε να βγάλουμε
συμπεράσματα ως προς την αποτελεσματικότητα αυτής της κίνησης και κατά πόσο
τελικά μπορεί να χρησιμεύει σε αυτούς που καταφέρνουν και κερδίζουν
περισσότερους αγώνες.
(Τα
δικά μου μάτια πάντως βλέπουν πως οι ώμοι των καλών αθλητών οριζοντιώνονται στο
τελείωμα της στροφής και λίγο πριν την «αλλαγή»…)
1η γκρούπα
World Cup SLALOM Ιανουάριος 2018
Διευκρίνιση: Ο χαρακτηρισμός
δίπλα από τα ονόματα ναι ή όχι σημαίνει πως αυτό είναι βασικό
χαρακτηριστικό της τεχνικής τους και όχι φυσικά πως το κάνουν αυτό σε όλες τις
στροφές. Η κάθε στροφή είναι διαφορετική και όλες οι κινήσεις γίνονται σε
συνάρτηση με τους νόμους της φυσικής. Είναι π.χ. λογικό στις κάθετες πόρτες και
στις «μικρής απόκλισης» και πολύ γρήγορες στροφές οι ώμοι να μην μπορούν να
«πέσουν μέσα», ακόμη και από αυτούς που το κάνουν κατά κόρον… Όπως φυσικά και
αυτοί που κρατούν χαρακτηριστικά οριζόντιους τους ώμους τους, σε κάποιες
στροφές «αναγκάζονται» να τους ρίξουν «μέσα»…
1.
GROSS Stefano ναι
2.
MYHRER Andre ναι
3.
MATT Michael ναι
ξεκάθαρα!
4.
MOELGG Manfred μάλλον όχι…
5.
KRISTOFFERSEN Henrik ναι και αρκετά!
6.
RYDING Dave όχι…
7.
HIRSCHER Marcel ναι και περισσότερο από όλους!
8.
FELLER Manuel ναι
9.
AERNI Luca ναι
10.
PINTURAULT Alexis χμμμ, πολύ λίγο…
11. FOSS-SOLEV.
Sebastian ναι
12. YULE Daniel ναι
13.
HARGIN Mattias ναι
14.
DOPFER Fritz όχι…
15.
KHOROSHILOF Alexander όχι…
Έχουμε
λοιπόν 10 ναι, εκ των οποίων τα 3 είναι από ξεκάθαρα έως και «υπερβολικά» ναι σε
σχέση με τους υπόλοιπους, 4 καθαρά όχι και 1 κάτι ενδιάμεσο…
Συμπερασματικά
μπορούμε να πούμε πως κάποιος μπορεί να ανήκει στους κορυφαίους του κόσμου,
είτε χρησιμοποιεί την κλίση των ώμων του είτε όχι. Το εάν όμως κάποιος μπορεί και
να κερδίζει κάποιον που χρησιμοποιεί την κλίση χωρίς αυτός να δίνει, σύμφωνα με
αυτά τα στατιστικά είναι μάλλον δύσκολο…
Για
παρατηρήστε και την εμφανή διαφορά των καλών πιτσιρικάδων Βουλγάρων που
συμμετέχουν για πρώτη χρονιά στους ΑΓΕΝ (γεν. 2001) σε σχέση με τους δικούς μας.
Δώστε ιδιαίτερη βάση στον τρόπο που δίνουν κλίση στους ώμους τους, στο βίντεο
που ανέβασε ο φίλος μου προπονητής Γιάννης Αναστασιάδης:
οι συμμετέχοντες στον αγώνα:
Και μια καλή εικόνα για να διδαχτούμε από τον καλύτερο, όπου ο τρόπος που κάνει σκι φαίνεται σαν να είναι βγαλμένος από ταινία επιστημονικής φαντασίας!
Καλή συνέχεια παιδιά στο δύσκολο έργο σας και εύχομαι να μπορώ να προσφέρω κάποια μικρή βοήθεια, έστω και από μακριά και πάντοτε εκ του ασφαλούς...
Οι τελικές αποφάσεις όπως και ο τρόπος δράσης, βρίσκονται στην διακριτική σας ευχέρεια!!!
Μίλτος Χειμωνίδης 19/01/2018
