Marcel Hirscher VS Ted Ligety Τεχνική ανάλυση στο GS

Του Μίλτου Χειμωνίδη προπονητή Αλπικού σκι Ιανουάριος 2019

Μπορείτε εάν θέλετε πρώτα διαβάσετε το παρακάτω κείμενο και μετά να παρακολουθήσετε το βίντεο https://www.youtube.com/watch?v=aR4mbvkdmyU&t=5s, μήπως βοηθήσει περισσότερο η ανάλυση στην γλώσσα μας.

  

Όλες αυτές οι αναλύσεις μπορούν να στρέψουν την προσοχή μας σε πράγματα που ίσως δεν δίναμε την πρέπουσα σημασία ή να ξεκαθαρίσουν κάποια «θολά σημεία» στις γνώσεις μας, με στόχο πάντοτε να βοηθήσουν στην τελειοποίηση των αθλητών μας.

Στο GS τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα για παρατηρήσεις σε σχέση με το SL, διότι υπάρχει περισσότερος χώρος και χρόνος για παρατήρηση…

Τον συγκεκριμένο αγώνα που έγινε τον Δεκέμβριο του 2017 στο Beaver Creek τον είχα δει ζωντανά και τελικά τον κατέβασα για να τον έχω και στο αρχείο μου. Ξετρελάθηκα από το υπέροχο θέαμα που μας πρόσφεραν οι κορυφαίοι αθλητές του κόσμου, στην πιο «φιλόξενη πίστα» για το συγκεκριμένο αγώνισμα όπως δηλώνουν οι ίδιοι, με τις ιδανικότερες συνήθως συνθήκες χιονιού (βασικά λόγω της μειωμένης υγρασίας στην περιοχή), στο πρώτο γιγαντιαίο της χρονιάς με τα «καινούργια» τότε 30άρας ακτίνας σκι, που όλοι μας αναμέναμε με αγωνία, αφού το Soelden αναβλήθηκε!

Είχα παρατηρήσει και εγώ, όπως υποθέτω και οι υπόλοιποι θεατές, πως στην μετάβαση μετά την συγκεκριμένη τραβέρσα που αναλύεται στο βίντεο, όλοι οι αθλητές «πετούσαν» λίγο/πολύ λόγω του bump που υπήρχε σε εκείνο το σημείο, και το γεγονός πως ο Hirscher το πέρασε ίσως πιο «όμορφα» από τους υπολοίπους, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπόρεσα να πιάσω στον πραγματικό χρόνο όλες τις λεπτομέρειες που θα ακούσετε και θα διαβάσετε παρακάτω…

Ας λάβουμε όμως υπόψη μας πως όλες οι δυναμικές στροφές απαιτούν την ιδανικότερη απορρόφηση του «εικονικού bump» που δημιουργείται από τις δυνάμεις κατά την μετάβασή τους, μαζί με το γεγονός πως είμαστε πλέον σίγουροι και για τον ιδανικότερο τρόπο της «αλλαγής», που χρησιμοποιείτε κατά κόρον από τους αθλητές εδώ και πολλά χρόνια… (https://skibuster.blogspot.com/2015/01/2015.html «ο μύθος του μπροστά»)

Θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω όσο μπορώ πιο «συνοπτικά» τα στοιχεία που τελικά και τα δικά μου μάτια μπόρεσαν να διακρίνουν σε αυτό το βίντεο (που συνήθως διακρίνουν αυτό που το μυαλό «γνωρίζει»), φυσικά με την βοήθεια και τις πολύ εύστοχες παρατηρήσεις του υπέροχου σκιέρ και προπονητή Reilly McGlashan.

Πάμε γερά λοιπόν:

Ο Hirscher «μαζεύει» πιο γρήγορα τα γόνατά του προς το στήθος, καταφέρνοντας έτσι να κάνει νωρίτερα την αλλαγή κατανομής βάρους στα πέδιλα και να ξεκινήσει πιο νωρίς την επόμενη στροφή από τον Ligety.

Με τον τρόπο όμως αυτό καταφέρνει και αφήνει τα σκι του περισσότερο χρόνο προς την γραμμή πτώσης κερδίζοντας ταχύτητα, εκμεταλλευόμενος σωστότερα την  βαρύτητα του σώματός του, ενώ καταφέρνει έτσι να πιέζει σωστότερα τα πέδιλα, μένοντας λιγότερο χρόνο στις γωνίες τους κατά την διάρκεια στροφής μικρότερης ακτίνας, δηλαδή να τα οδηγήσει «καρβάροντας» πιο ξεκάθαρα…

Το διάστημα δε που κατά την μετάβασή του (αλλαγή) αναγκαστικά βρίσκεται για κάποιο διάστημα στον αέρα, καταφέρνει να στρέψει τα πέδιλα με τέτοιο τρόπο και να τα προετοιμάσει με την πιο κατάλληλη γωνία προς την επόμενη πόρτα, ώστε να κερδίσει λίγο ακόμη πολύτιμο χρόνο.

Εν αντιθέσει με τον Ligety που φέρνει τελικά τα σκι του στην ίδια περίπου αρχική γωνία στρέψης («initial steering angle» κατά Ron LeMaster http://www.ronlemaster.com/presentations/WhistlerBlackcomb-1-2004.pdf ), αλλά χρησιμοποιώντας stivot (ντεραπάζ) επάνω στην επιφάνεια του χιονιού και δημιουργώντας μεγαλύτερη τριβή σε σχέση με τον Hirscher, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα περισσότερη μείωση της ταχύτητάς του…

Τελικά, με τον τρόπο αυτό ο Hirscher (είναι άραγε τεχνική, τακτική, ή ικανότητα;…) καταφέρνει όχι μόνο να βρεθεί με τον αποτελεσματικότερο και άρα τον «σωστότερο» τρόπο στον αέρα, στρέφοντας εκεί ιδανικά τα σκι του προς την κατεύθυνση που επιθυμεί, αλλά σύγχρονος να μείνει συνολικά και για λιγότερο χρόνο «airborn», άρα με περισσότερο έλεγχο στα σκι του από ότι ο Ligety.

Όσο περισσότερο χρόνο βρίσκεται κάποιος στον αέρα κατά την μετάβαση, τόσο πιο καθυστερημένα μπορεί να ξεκινήσει την αλλαγή κατεύθυνσής του και έτσι καθυστερεί να «μπει» στην επόμενη στροφή, αφού δεν υπάρχει καθόλου τριβή στα σκι και κατά συνέπεια δεν μπορεί να γίνει καμιά αλλαγή κατεύθυνσης…

Επίσης, με τον τρόπο αυτό παραμένει συνολικά και για λιγότερο χρόνο στις γωνιές του, ειδικότερα στο σημείο όπου τα πέδιλά του έχουν περάσει την γραμμή πτώσης της πίστας, στο σημείο δηλαδή της στροφής που είναι το πιο σημαντικό σημείο που πρέπει να καταφέρει να μη μειώσει την κεκτημένη του ταχύτητα (εάν την μειώσει εκεί δύσκολα ξαναβρίσκει την ορμή του), ενώ ο Ligety συνεχίζει να πιέζει στις γωνίες του για περισσότερο χρόνο σε αυτό το σημείο (μετά την γραμμή πτώσης…) και έτσι σε σχέση με τον Hirscher χάνει ακόμη λίγο πολύτιμο χρόνο.

Εύλογες ερωτήσεις:

Πώς είναι δυνατόν να μην έχει πάρει χαμπάρι ο Ligety τι δεν καταφέρνει να κάνει αυτός σωστά/αποτελεσματικά ή τι κάνει «σωστότερα» από αυτόν ο Hirscher; Πώς γίνεται να μην μπορεί να το διορθώσει; Οι επαγγελματίες προπονητές και το συνεργείο που κουβαλάει μαζί του τι ρόλο βαράνε; Είναι ποτέ δυνατό να μην χρησιμοποιούν τα κατάλληλα προγράμματα επεξεργασίας βίντεο και να μην παίρνουν χαμπάρι το τι ακριβώς συμβαίνει; Μήπως ο Ligety  δεν αντέχει πλέον να κάνει όλες αυτές τις θυσίες που απαιτούνται για να παραμείνει πρώτος σε τέτοιο επίπεδο; Επιλέγει τελικά ο Hirscher να κάνει κάτι διαφορετικό από τον Ligety; Είναι άραγε για τον Hirscher θέμα «φιλοσοφίας» των προπονητών του και επιλογής διαφορετικής τεχνικής/τακτικής προσέγγισης, ή επιτυχία του βασίζεται στις τεράστιες αθλητικές του ικανότητες; (Αν και για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, ο Ligety στην πρώτη διαδρομή είχε μόνο +0.29 εκατοστά διαφορά…)

Μήπως και για το δικό μας επίπεδο θα πρέπει να στρέψουμε σε άλλο τομέα την προσοχή μας, εκτός βουνού και πέραν του τεχνικού;

(εάν τελικά δεν είδατε το βίντεο μέχρι αυτή την στιγμή, πάτε πάλι πίσω και μελετήστε το πριν προχωρήσετε παρακάτω)

Εντυπωσιακές οι αναλύσεις και τα συμπεράσματα που βγάζουμε από κάποιες συγκεκριμένες στροφές και σίγουρα πολύ εμπεριστατωμένη η άποψη του Reilly, αλλά ας μην βιαστούμε και πάλι να βγάλουμε «εύκολα συμπεράσματα» ή να απλουστεύσουμε τα πράγματα, διότι εάν εξετάσουμε κάποια άλλη μεμονωμένη στροφή από τον ίδιο αγώνα, θα διαπιστώσουμε πως το πράγμα αντιστρέφεται…

Για να δούμε τι δηλώνουν οι παρακάτω καρέ/καρέ φωτογραφίες:

Εδώ διαπιστώνουμε πως ο Ligety ξεκινάει την συγκεκριμένη στροφή με λιγότερο stivot, στρέφοντας λιγότερο «κόντρα» τα πέδιλα προς την κατεύθυνση της επόμενης στροφής, σε σχέση με τον Hirscher. Τελικά και οι δυο τους επάνω στην πόρτα καταλήγουν να έχουν στην ίδια περίπου θέση το σώμα τους και στην ίδια κατεύθυνση να κοιτάζουν τα σκι τους, αλλά σύμφωνα με όλες τις προηγούμενες παρατηρήσεις μας μπορούμε να υποθέσουμε  πως αυτός που μπήκε στην στροφή με περισσότερο stivot, θα μπήκε με μικρότερη ταχύτητα και έτσι, θεωρητικά τουλάχιστον, θα βγήκε και με την μικρότερη…

Είναι άραγε τόσο απλά τα πράγματα;...

Ανακεφαλαιώνοντας: Ποιο είναι το πιο βασικό στοιχείο που αποδίδει τον γρηγορότερο χρόνο στην διαδρομή;

Η σωστότερη εκμετάλλευση της βαρύτητας που επιτυγχάνεται με την μικρότερη δυνατή τριβή των σκι στην επιφάνεια ολίσθησης, η οποία απαιτεί την μικρότερη και ιδανικά εκτελεσμένη διαδρομή του κέντρου βάρους του σώματος δια μέσου των ιδανικότερα εκτελεσμένων μικρής ακτίνας στροφών, μαζί βέβαια και με την λιγότερη αντίσταση απέναντι στον αέρα, που επιτυγχάνεται με την ιδανικότερα αεροδυναμική θέση σώματος.

(Η τελευταία παίζει τον σημαντικότερο ρόλο ανάλογα με την αύξηση της ταχύτητας. Στα τεχνικά αγωνίσματα που μας απασχολούν είναι μάλλον δευτερεύουσας σημασίας, αλλά σίγουρα όχι και αμελητέας.)

Ανακεφαλαιώνοντας, μπορούμε να τα βάλουμε κάτω από την αρχή και να σκεφτούμε τι θα πρέπει να κάνουμε, καλύτερα ή σωστότερα, για κάθε ένα ξεχωριστά από όλα αυτά τα στοιχεία ώστε να καταφέρουμε να εκμεταλλευτούμε την βαρύτητα προς όφελός μας. Ίσως με τον τρόπο αυτό να ξεκαθαρίσουν περισσότερο τα πράγματα μέσα στο κεφάλι μας...

Για τα τεχνικά στοιχεία που θεωρώ πως χρησιμοποιούνται για την επίτευξη του στόχου, έχω αναφερθεί εκτενέστερα στο παρελθόν μέσα από αυτό το blog και πιο συνοπτικά ίσως στο προηγούμενο post μου: https://skibuster.blogspot.com/2018/01/2018.html 

Στην προπονητική μας πορεία ισχύει ο βασικός κανόνας της ζωής, πως από όλες μας τις ενέργειες/επιλογές κάτι κερδίζουμε, αλλά και κάτι χάνουμε. Αυτός ο κανόνας περιλαμβάνει και το στοιχείο των τεχνικών μας επιλογών και του τι τελικά διδάσκουμε στους αθλητές μας. Βάζουμε τα + και - στην υποκειμενική μας ζυγαριά και αποφασίζουμε. Συνήθως, η αντίληψη που έχουμε για το άθλημα καθορίζει αυτές μας τις επιλογές και επηρεάζει τις γνώσεις μας.

Όμως! 

Για να καταφέρουμε να συνδυάσουμε αποτελεσματικότερα όλα απαραίτητα τα «τεχνικά» στοιχεία, το πιο απαραίτητο συστατικό είναι να κατέχουμε το δυνατόν περισσότερο τις βασικές αθλητικές ικανότητες ώστε να είμαστε Αθλητές με άλφα κεφαλαίο.

Δεν γίνεται να αναμένουμε από κάποιον που δεν είναι αθλητής να κάνει αθλητικό σκι, αυτή είναι μια απολύτως παράλογη απαίτηση…

Από τα πιο σύγχρονα βιβλία με τα τελευταία δεδομένα της προπονητικής επιστήμης για την «λειτουργική» προπόνηση των αθλητών, αλλά και της πρόληψης από τους τραυματισμούς τους, που πάνε πακέτο. 

Του Michael Boyle:  https://www.amazon.co.uk/Functional-Training-Sports-Michael-Boyle/dp/1492530611/ref=pd_bxgy_14_img_2/261-9001291-5456528?_encoding=UTF8&pd_rd_i=1492530611&pd_rd_r=2b0a41e8-19dd-11e9-b411-653be4f1f91d&pd_rd_w=inbrS&pd_rd_wg=BjumM&pf_rd_p=466c8fd0-3653-4c9b-86fa-f9bc8fd2ae35&pf_rd_r=80N92JF34N4D240C1TVW&psc=1&refRID=80N92JF34N4D240C1TVW

Απαραίτητες γνώσεις για οποιονδήποτε ασχολείται με την προετοιμασία αθλητών ή ακόμα και για κάποιον που γυμνάζεται συστηματικά "σαν αθλητής", αφού η προπόνηση που μάθαμε να κάνουμε τις προηγούμενες δεκαετίες, σε κάποια σημεία τελικά μας καταστρέφει…

Αγαπητοί συνάδελφοι προπονητές, θεωρώ πως δεν πρέπει στην εποχή μας να δουλεύουμε μόνο με τα μάτια, όσο έμπειρα και να είναι αυτά. Ακόμα και στις πιο ανεπτυγμένες Αλπικές χώρες που έχουν τεράστια εμπειρία γύρω από το άθλημα, όλοι οι προπονητές χρησιμοποιούν κάμερες, ακόμα και αυτοί που συμμετέχουν στο world cup και μπορούν απλά να πάρουν το βίντεο από το eurosport.

Το βίντεο που σας παραθέτω παρακάτω είναι ένα ακόμη παράδειγμα για το πώς θα μπορούσαμε να εξετάζουμε τους αθλητές μας σε σχέση με κάποιους καλύτερους, με κάποιο σχετικά εύκολο και εύχρηστο τρόπο. Μια αξιοπρεπή κάμερα χρειάζεται με ένα καλό zoom που δεν κοστίζει πλέον και πολλά χρήματα, και έπειτα μεράκι και χρόνο να ασχοληθεί κάποιος μαζί της λίγο πιο σοβαρά. Άντε και ένα σωστό ελεύθερο προγραμματάκι επεξεργασίας βίντεο, όπως αυτό που αναφέρει ο δημιουργός του παρακάτω. 

Περιλαμβάνει σε αυτό και κάποιες τεχνικές πληροφορίες που ίσως και να αφορούν περισσότερο στο δικό μας επίπεδο:

Ο «Χρήστος» απέναντι στον Kristoffersen - GS Performance Analysis

https://www.youtube.com/watch?v=xZbObpzWrgU&t=121s

Εάν καταφέρετε να διαβάσετε και τα σχόλια κάτω από το βίντεο, μπορείτε να πάρετε ακόμη πιο ενδιαφέρουσες πληροφορίες και απόψεις, διάθεση και χρόνος χρειάζεται…

   

Αναμείνατε πολύ σύντομα το επόμενο θέμα:  Αναζητήσεις, παρατηρήσεις και σκέψεις για το 2019 (μαζί με τα βίντεο από τον πρώτο αγώνα σλάλομ στο Bansko που συμμετείχαν και οι δικοί μας αθλητές και αθλήτριες και κάποιες καινούργιες τεχνικές παρατηρήσεις)

Μίλτος Χειμωνίδης, προπονητής Αλπικού σκι Ιανουάριος 2019

e-mail miltos.thethiti@gmail.com